مقایسه اثر آموزش مبتنی بر سناریو با روش سخنرانی بر آگاهی و نگرش تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی شهر قم در برخورد با مصدومین ترومای قفسه سینه

زمینه و هدف: آموزش یکی از ارکان اساسی توسعه توانمندی ها، مهارت ها و شایستگی ها در بخش های مختلف جامعه است و ضرورت استفاده از روش های نوین آموزشی با توجه به تغییرات سریع نیازهای جوامع احساس می شود. این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش سخنرانی با سناریو بر میزان آگاهی و نگرش تکنسین های اورژانس فوریت های پزشکی در برخورد با بیماران ترومای قفسه سینه انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی تصادفی سازه شده، 160 نفر از تکنسین های شاغل در مرکز فوریت های پزشکی استان قم شرکت کردند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه آموزش مبتنی بر سناریو و سخنرانی تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز از دو گروه به وسیله پرسشنامه آگاهی و نگرش قبل و بعد از مداخله به دست آمد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل، تی زوجی و آزمون کای اسکوئر یا فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در روش آموزشی مبتنی بر سناریو، میانگین آگاهی (001/0p<) و نگرش (001/0p<)، به طور معنی داری افزایش داشت. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر آموزش مبتنی بر سناریو و نقش آن در استفاده از قابلیت های فکری یاد گیرنده و خلاقیت آنها، به نظر می رسد آموزش مبتنی بر سناریو می تواند یک جایگزین مناسب برای روش های آموزشی سنتی باشد.